Als we als Nederlanders Italiaans proberen te praten zijn de handgebaren bijna onmisbaar. Typisch Italiaans zijn de subtiele vingerbewegingen en de driftige handen in de lucht. De betekenis die wij hier aan de gebaren koppelen komt echter niet overeen met de werkelijke betekenis van de Italianen. Een welbekend gebaar is die van het liften bijvoorbeeld. Weinig kans dat je daar in Italië succes mee gaat boeken, want voor Italianen betekent het gebaar zoiets als ‘maak dat je wegkomt’.
Een ander gebaar wat voor verwarring zorgt, is het gebaar wat duikers maken als alles goed gaat. Je maakt dan met je duim en wijsvinger een cirkel en houdt de overige vingers omhoog. Bij ons staat het gebaar voor ‘alles gaat goed’, maar bij de Italianen maak je dat gebaar wanneer je iemand wil bedanken. Om de verwarring nog groter te maken, bij onze zuiderburen staat het gebaar voor ‘nutteloos’ of ‘waardeloos’.
Het gebaar wordt bij ons ook wel eens gemaakt om aan te tonen dat we het eten lekker vinden. Hier hebben de Italianen een eigen gebaar voor. Ze maken met hun wijsvinger een draaiende 
beweging in zijn of haar wang. Dit wordt gezien als een hele beleefde manier van het geven van een compliment, aangezien de mond vaak vol is tijdens het eten.
Een laatste gebaar wat leuk is om te noemen, is het gebaar voor wanneer we iemand gek vinden. Wij tikken dan driftig met onze wijsvinger op ons voorhoofd. De Italianen daarentegen, zijn de subtiliteit zelf. Ze tikken zachtjes, haast onopvallend, met hun wijsvinger tegen hun neus. Als je weet dat dit gebaar oorspronkelijk uit de wereld van de maffiosi komt om elkaar te waarschuwen voor informanten van de politie die aan het rondneuzen waren, snap je direct waarom het zo subtiel gedaan wordt.
Voordeel van deze gebaren; je hoeft niet perse Italiaans te leren om met ze te communiceren.
